مراحل قرار دادن ایمپلنت و انواع ایمپلنت

ایمپلنت دندان فلزی است که دارای یک پیچ داخلی است و دندانپزشک به کمک دندان مصنوعی را در جای خود نگه میدارد. ایمپلنت معمولا از فلز تیتانیوم ساخته میشود. اگر شما بعد از ایمپلنت خود از ان به خوبی نگهداری کنید و بهداشت دهان خود را به خوبی رعایت کنید میتوانید برای بقیه عمر خود از آن استفاده کنید و در طرح لبخند شما بسیار نقش دارد.

با از دست دادن دندانهای طبیعی استخوان فک دچار تحلیل می شود با قرار دادن ایمپلنت ار این وضعیت تا حد زیادی جلوگیری می شود . در مقایسه با روش های قدیمی ایمپلنت درمان راحت و با دوام محسوب می شود ودر صورت استفاده ازایمپلنت های استاندارد وطرح درمان مناسب با جراحی دقیق و رعایت بهداشت دهان می توان انتظار دوام مادام العمر داشت.

پس از عمل جراحی برای انواع کاشت دندان و قرار دادن ایمپلنت دندان ، استخوان فک شما با میله تیتانیوم ایمپلنت ترکیب میشود و این پروسه چند ماه زمان میبرد.به تازگی روش جدید ایمپلنت دندان با لیزر نیز ارایه شده است.لازم به ذکر است که قبل از انجام عمل زیبایی ایمپلنت میبایست پوسیدگی دندان ها نیز بررسی شود.

دندان مصنوعی یا همان تاج (پل) را برای جایگزینی دندان ها میتوان به ایمپلنت دندان متصل کرد. روی هر ایمپلنت میتوان یک یا چند دندان را سوار کرد . برای جایگزین کردن تمام دندان های خود برای فک بالا حداقل به شش ایمپلنت و برای فک پائین به چهار تا شش ایمپلنت نیاز است.

داشتن ایمپلنت دندان حداقل به یک عمل جراحی نیاز دارد.برای این عمل شما به لثه های سالم نیاز دارید و باید استخوان فک شما به اندازه کافی برای نگه داشتن ایمپلنت دندان قوی باشد.

برخی از دندان پزشکان در صورتی که شما سیگار میکشید از ایمپلنت گذاری اجتناب میکنند زیرا سیگار کشیدن در نتیجه درمان تاثیر میگذارد

اگر تحت درمان رادیوتراپی هستید احتمال موفقیت در ایمپلنت گذاری برای شما کم است.

تحقیقات بیشتری نیاز است تا تاثیر موارد پزشکی مثل پوکی استخوان در کارکرد ایمپلنت دندان مشخص شود.

در هر صورت اگر شما در حال مصرف داروهای با ترکیبات بیس فسفونات (برای بیماری های استخوانی مصرف میشود) هستید بعید است ایمپلنت به شما پیشنهاد شود.

از دندانپزشک خود بپرسید که آیا این روش کاشت دندان گزینه مناسبی برای شما باشد اگر شما تصمیم به انجام کاشت دندان دارید مطمئن شوید که دندانپزشک شما مراحل ایمپلنت دندان را کامل طی میکند.او باید از استاندارد هایی که توسط شورای عمومی دندانپزشکان تائید شده است پیروی کند.از اینکه از دندانپزشکتان بپرسید چقدر در ایمپلنت گذاری تجربه دارد نترسد.

در اولین مرحله پایه جراحی ایمپلنت که فیکسچر گفته می شود در داخل استخوان فک قرار داده می شود بر حسب عرض استخوان و ارتفاع ناحیه جراح پایه مناسب را انتخاب می کند . ترمیم یا به اصطلاح پیوند سه ماه زمان می برد . بعد از سه ماه و اظمینان از جوش خوردن استخوان روی پایه باز شده و دو هفته بعد قالبگری می شود بعد از قالبگیری معمولا بین 7 تا 10 روز کاری پروتز اماده شده و روی پایه قرار می گیرد.

در این روش نیازی به پوشاندن روی ایمپلنت با لثه نیست و ایمپلنتی یک تکه‌ای با حلقه فلزی پیرامونی به گونه‌ای طراحی می‌شود که هنگام التیام یافتن استخوان از لثه بیرون بزند. میله پس از سپری شدن زمان التیام به ایمپلنت به گونه‌ای متصل می‌شود که امکان ساخت تاج جایگزین دندان از دست رفته فراهم گردد. تکنیک یک مرحله‌ای در روشی دیگر با اتصال سریع میله موقت التیام دهنده به ایمپلنتی دو تکه‌ای انجام می‌شود که تقریباً به روشی مشابه با ایمپلنت یک تکه‌ای از لثه بیرون می‌زند. با توجه به این که میزان موفقیت هر دو ایمپلنت یک و دو مرحله‌ای مشابه است، باید در مورد بهترین روش با دندانپزشک مشورت نمود و شیوه انجام عمل‌های یک یا دو مرحله‌ای را به تفصیل بررسی کرد.

از مزایای این درمان غیر قابل دسترس بودن ایمپلنت دندانی در فضای داخل دهانی که ممکن است در مبادرت با آلودگی های محیطی قرار بگیرند است بدین گونه که ایمپلنت دندانی در استخوان فک قرار میگیرد و لثه روی آن بخیه زده می شود. لذا بعد از جراحی، ایمپلنت دندانی داخل دهان مشاهده نمی گردد. در این حالت ایمپلنت ها زیر لثه قرار دارند تا تحت هیچ نوع فشاری قرار نگیرند. پس از حدود 2 ماه جهت ایمپلنت های دندانی فک پایین و 3 ماه جهت ایمپلنت های دندانی كاشته شده در فک بالا، لثه بطور محدود دوباره از محل ایمپلنت دندانی کنار زده می شود. با قرار دادن قطعه موقتی ایمپلنت دندانی که شبیه یک پیچ می باشد سر ایمپلنت دندانی از لثه خارج می شود و قابل رویت است. یک الی دو هفته جهت ترمیم دوباره لثه بدور قطعه ایمپلنتی كه از لثه خارج شده است نیاز است. درمرحله بعدی قالبگیری جهت ساخت روكش متصل به ایمپلنت دندانی انجام می پذیرد. برای حفظ ظاهر بیمار معمولا در صورت نیاز یک پروتز موقت دندان متحرک كه شبها باید از دهان خارج شود به بیمار تحویل داده می شود. در این روش زیبایی بیشتر تامین شده و پروتز ساخته شده نهایی در زیر لثه قرار می گیرد.

پرکاربردترین روش قرار دادن ایمپلنت دندان “راهبرد مرحله‌ای” است. ایمپلنت در مرحله نخست طی عمل جراحی جایگذاری ریشه دندان داخل استخوان و زیر لثه قرار داده می‌شود. پوشانده شدن ایمپلنت با لثه در زمان التیام یافتن و جوش خوردن با استخوان از آن در برابر نیروهای خارجی محافظت می‌کند. روی ایمپلنت پس از التیام یافتن و جوش خوردن کامل با برداشتن مقداری از لثه پوشاننده ایمپلنت باز می‌شود.

جراح در مرحله‌ی دوم، جوش خوردن و یکپارچه شدن ایمپلنت با استخوان را بررسی می‌کند و در صورت موفقیت‌آمیز بودن فرایند نوعی میله، به نام اباتمنت، را به ایمپلنت متصل می‌کند که از درون لثه خارج می‌شود. اباتمنت‌ها در انواع گوناگون و به صورت پیش ساخته در کارخانه یا سفارشی در لابراتوار دندانپزشک تهیه می‌شوند. سپس زمان کافی برای التیام یافتن لثه اطراف میله و شکلگیری حلقه‌ای در اطراف آن در نظر گرفته می‌شود. پس از آن دندانپزشک شرایط را بررسی و آماده بودن برای مرحله نهایی یعنی قرار دادن دندان یا دندان‌های مصنوعی را اعلام می‌کند.

بر اساس پژوهش‌های انجام شده غالباً می‌توان میله و ایمپلنت را همزمان در دهان قرار داد. البته این همزمانی محدودیت‌های دارد، اما دیگر نیازی به انجام جراحی دوم و باز کردن روی ایمپلنت نخواهد بود. در هر حال همچنان باید اجازه داد تا فرایند التیام به خوبی انجام شود و ایمپلنت و استخوان به یکدیگر جوش بخورند.

در این بین باید از میله‌ها در برابر نیروهای ناشی از جویدن محافظت کرد تا عمل جوش خوردن و التیام یافتن به خوبی انجام شود. پس از آن که زمان کافی سپری شد و دندانپزشک یکپارچه شدن ایمپلنت و استخوان را تایید کرد، مرحله پایانی ترمیم انجام می‌شود. دندان مصنوعی در این مرحله ساخته می‌شود و به ایمپلنت متصل می‌گردد.

منبع : کلینیک دندانپزشکی الهیه